Model:
•    IBG Models, PZL/IAR P.11F Romanian Fighter on Sskis, nr kat.72522
Kleje:
•    Tamiya Extra Thin,
•    cyjanoakrylowy Kropelka
Farby:
•    Tamiyia
Chemia modelarska:
•    Płyn do zmiękczania kalkomanii Micro Set i Micro Sol

Historia konstrukcji:
PZL P 11F to wersja rumuńska słynnej polskiej „Jedenastki” produkowana a na licencji a zakładach IAR w Brasov. Dla lotnictwa rumuńskiego wyprodukowano 95 egzemplarzy, w tym część wyposażono w płozy ułatwiające start na oblodzonych i ośnieżonych lotniskach. Wersja rumuńska od polskiej różniła się m.in silnikiem i jego osłoną (IAR 9K o mocy 610 KM), śmigłem, uzbrojeniem (4x7,92mm FN Browning), przyrządami celowniczymi.

Modele:
•    Bristol Beaufort Mk.I, ICM Models No.48310
•    Bristol Beaufort Mk.IA with tropical filters, ICM Models No.48311
Wykorzystane zestawy:
•    Eduard, Beaufort Mk.I, 3DL 48094,
•    Eduard Mask, EX 908,
•    CMK, Beaufort MkI, Mainwheels and Tailwheel w/Leg No.4456
Kleje:
•    Tamiya Extra Thin
•    cyjanoakrylowe
Farby:
•    Hataka Orange,
•    Bilmodelmakers
•    akrylowe (różni producenci)
Chemia modelarska:
•    Surfacer 1000, Tamiya
•    Plastic Putty, Vallejo,
•    Płyn do zmiękczania kalkomanii Mr. Mark Setter
•    Wash Dark Grey, Black Tamiya,
•    Wash Lavado, Vallejo,
•    Matt verniks Vallejo,

Po sklejeniu nowego Hurricana z Arma Hobby postanowiłem pozostać w klimatach RAF-u i przy skali 1/48. Tytuł relacji to oczywiście parafraza tytułu znanego filmu o przygodach brytyjskiego super agenta, tylko, że dla niego „Świat to za mało”. Dla mnie za mało, to jeden model bombowca torpedowego Bristol Beaufort.

Nazwa modelu: Bayraktar TB2 UAV in polish service
Producent: Clear Prop
Nr katalogowy: CP4812
Skala: 1:48
Tworzywo: wtrysk, druk 3D
Malowanie: 1 x Polska, 1 x Ukraina

Model:
•    PZL.38 Wilk, Art of Trans, Nr kat. -
Kleje:
•    cyjanoakrylowe
Farby:
•    Bilmodelmaker
•    akrylowe - różne
Chemia modelarska:
•    Surfacer 1000, Tamiya
•    Płyn do zmiękczania kalkomanii  Mr. Mark Setter
•    Wash Black Tamiya,
•    Wash Lavado Sepia, Vallejo,
•    Matt verniks Vallejo,
•    Suche pigmenty Talen, Vallejo. 

Historia lotnictwa zna przypadki konstrukcji, które od samego początku prześladował pech. Złe założenia konstrukcyjne, osiągi niższe niż zakładane, katastrofy podczas prób. Największym pechowcem w historii polskiego lotnictwa w XX – leciu międzywojennym był samolot myśliwski (lub pościgowy, jak go wtedy określano) PZL.38 Wilk. Początkowo nic nie wskazywało, że los tak okrutnie obejdzie się z tą obiecującą i powiedzmy szczerze ładną konstrukcją. Aerodynamiczny model zaczerpnięty z doskonałego bombowca PZL.37 Łoś, nowatorskie silniki… Co mogło pójść nie tak? No właśnie, silniki PZL Foka stały się przyczyną całej serii niepowodzeń, które doprowadziły do zarzucenia całego projektu. Zakładano, że przewidziane dla Wilka jednostki napędowe będą dysponować potężną mocą przy stosunkowo niewielkich rozmiarach. Nad ich opracowaniem czuwał inż. S. Nowkuński konstruktor – wizjoner, który miał opracowaną koncepcję stworzenia takich właśnie silników. Niestety przypadkowa śmierć inżyniera podczas wycieczki w Tatry zniweczyła ambitne plany. Zespół konstrukcyjny nie był wstanie wcielić w życie wizji inżyniera, silniki miały mniejszą moc od zakładanej, a samolot w konsekwencji gorsze osiągi. Doprowadziło to do zarzucenia projektu Wilka i przystąpienia do opracowywania jego następcy. Te plany z kolei pokrzyżował wybuch wojny.